„Krew i słońce”: wystawa, która obnaża znaczenie mięsa jako symbolu narodowego

Argentyńska kultura i osobliwości są rozległe i złożone. Istnieją jednak tematy, z którymi jest nierozerwalnie związana, takie jak piłka nożna i oczywiście mięso , dlatego duża część świata uważa, że ​​obywatele tego kraju spędzają dni na grillowaniu , jakby taki poziom obfitości był możliwy.

I choć tożsamości narodowej i hodowli zwierząt nie da się rozdzielić, za tym związkiem kryją się złożone decyzje polityczne i zachowania społeczne , których rozwikłanie wymaga ogromnej gimnastyki umysłowej. Decyzje te wykraczają poza stereotypy i zostały podjęte przez artystę — docenionego za długą karierę w dziedzinie sztuki miejskiej — który wnosi tę odwieczną debatę do dyskusji.

W zeszłym roku Francisco Díaz Scotto (znany również jako Pastel ) zaprosił Joaquína Barrerę do obejrzenia pracy, którą prezentował w zapleczu Valerie's Factory w Artebie. Wówczas uważał ją za eksperyment , choć w rzeczywistości stanowiła ona zalążek Sangre y Sol , jego pierwszej indywidualnej wystawy w galerii w Buenos Aires.

Barrera uważał, że za tym obrazem kryje się świetne tło, które można zbadać ze współczesnej perspektywy, i że obraz ten idealnie wpisuje się w obecną sytuację społeczno-polityczną.

W miarę upływu miesięcy spotkania między artystą a kuratorem nasiliły się wokół następującego pytania: Co oznacza malowanie mięsa w Argentynie? Obejmowało to zrozumienie ekonomicznych, politycznych i symbolicznych sporów, które używanie i konsumpcja tego towaru przynoszą naszemu społeczeństwu od tylu lat.

Pytania o tożsamość pojawiły się również w związku z próbą zrozumienia scenariusza, który zapoczątkował tę konstrukcję. Wydaje się jednak, że odpowiedzią była pilna potrzeba dominacji nad ziemią oraz zdobycia większej władzy i pieniędzy, co uczyniło XIX-wieczną równinę Pampasów centrum długiej bitwy.

Istnieje dzieło urugwajskiego malarza Juana Manuela Blanesa, które przedstawia żółte, niemal złote i wieczne niebo, któremu towarzyszy płaski krajobraz i gaucho na koniu, udzielający wskazówek z twarzą lekko ukrytą przez ramię. W tle ledwo widoczne cienie pokazują jego możliwych towarzyszy. Zwyczaje i tradycje tamtych czasów, robotnik i codzienne życie były jednymi z ulubionych tematów Blanesa , a on sam przeszedł do historii jako jeden z najważniejszych artystów River Plate XIX wieku.

Díaz Scotto nie widział „Gaucho na wsi” na własne oczy, ale dzięki katalogowi – ta prosta czynność połączyła ich ponad barierami czasu, ponieważ sam obraz ma bardzo szczególną historię – został bowiem ponownie odkryty w Anglii, po tym, jak należał do hiszpańskiego arystokraty.

Pomiędzy jednym a drugim, trafiło w ręce spadkobierców, którzy wystawili je na publiczną aukcję za rekordową cenę, poddając się spekulacjom rynkowym i wątpliwościom otaczającym dziedzictwo narodowe każdego kraju. Jednak w Blood and Sun przybiera inną tożsamość , ponieważ Scotto wyzwala krajobraz poprzez grę imitacji i przywłaszczenia.

„Francisco odzyskuje, honoruje i broni, a także ujawnia nie tylko swój talent do przedstawiania równin Pampas, ale także talent Juana Manuela Blanesa, urugwajskiego malarza, który stworzył niektóre z dzieł, które stały się symbolem epoki i kraju, który dopiero zaczynał kształtować swoją tożsamość” – zauważa Barrera.

Kolekcję prac na wystawie można zrozumieć etapami , przy czym ten krajobraz jest zarówno początkiem, jak i końcem historii. Podstawowym źródłem, które odżywia resztę historii .

W pierwszej grupie obrazów ciało ukazano w ekstremalnym zbliżeniu , stając się niemal abstrakcyjne. Uwaga skupiona jest na jakości kolorów i sile pociągnięć pędzla.

Następnie pojawia się jako namacalny majątek , pieczołowicie rozczłonkowany w lodówce , to środowisko wrogie wiejskim krajobrazom, białym, schludnym i zimnym, które Díaz Scotto znał osobiście, ponieważ przed jego warsztatem znajduje się jeden, który odważył się odwiedzić (czy to przypadek, czy też krajobraz powtarzający się za oknem stał się jego największą inspiracją?).

Po trzecie, mięso jest towarem , który wchodzi do domu rodzinnego jako pożądane dobro. Są to obrazy przypominające zdjęcia z katalogu lub książki kucharskiej , gdzie kawałki są wyeksponowane na stole z ceratowym obrusem przypominającym pop-art lub nawet estetykę „kiczu” lat 90., gdzie codzienne aspekty zajmowały centralne miejsce (na przykład w niektórych swoich pracach Jorge Gumier Maier stworzył fuzję między sztuką betonową lat 40. a estetyką domu swojej ciotki).

Są to klasyczne martwe natury połączone z reklamami supermarketów , choć mają w sobie coś szokującego.

Wracając do początku, jeśli La Pampa była wielkim terytorium sporu narodowego , to zasługuje również na to, by stać się scenerią tej wystawy, odzyskując swoją tożsamość, nie zapominając jednak, że to właśnie tam miały miejsce wielkie bitwy o dominację nad szybko rozwijającym się krajem.

Ostatecznie aneks poświęcony pracy badawczej nad archiwami , którą Díaz Scotto i Barrera odkryli po długich poszukiwaniach i śledzeniu, ujawnia materiały od dokumentów po fotografie z epoki, stare banknoty i filmy , które stanowią teoretyczne i historyczne ramy dla Sangre y Sol. To część góry lodowej, która nie była widoczna.

Krew i słońce , autorstwa Francisco Diaz Scotto (Pastel), w Valerie's Factory, od środy do soboty od 15:00 do 19:00 w Vera 1350.